Magiczny moment, który zmienił nasze życie

Gdyby nie Chiński Nowy Rok, może kitesurfing nigdy nie pojawiłby się w moim życiu.

Wszystko zaczęło się zupełnie niespodziewanie… Jak co roku podróżowałyśmy zimą po Azji. Wylądowałyśmy w Bangkoku. Stamtąd pojechałyśmy do Siem Reap zwiedzać pobliskie świątynie Angkor Wat. Dalej była stolica Kambodży – Phnom Penh. I wreszcie przyszedł czas na podbój Wietnamu. Podbój, któryś skończył się sromotną porażką dzień po rozpoczęciu inwazji.

W Sajgonie powitały nas udekorowane bary i restauracje, rozbrzmiewające noworocznymi piosenkami w stylu „On New Year’s Day” U2, które przy piekielnym upale i pod koniec stycznia brzmiały cokolwiek dziwnie. Wszystkie lokale zapraszały na „sylwestrowe” imprezy, a miasto szykowało się na świąteczną paradę pokaz fajerwerków. Wszystko dlatego, że za 2 dni zaczynał się chiński Nowy Rok.

Nie brzmiałoby to tak źle, gdyby nie fakt, że poza świętowaniem, w mieście niewiele dało się robić. Nie działał Centralny Market (jedna z atrakcji turystycznych miasta) i większość sklepów. Oferta biur podroży była mocno ograniczona.

– Trzydniowa wycieczka po delcie Mekongu? Wykluczone! Wróćcie po świętach! – słyszałyśmy wszędzie.

Po krótkiej naradzie zdecydowałyśmy – Morze nie będzie zamknięte!

I bladym świtem, tuż po hucznym, ponownym (z naszej perspektywy) powitaniu nowego roku 2014, uciekłyśmy do pierwszej lepszej wypoczynkowej miejscowości nad brzegiem morza – Mui Ne.

Nie, nie wiedziałyśmy, że to azjatycka stolica i kitesurfingu. Cieszyła nas wizja kilku dni po palmami, z dala od zatłoczonego Sajgonu.

Wynajęłyśmy hotelik nad brzegiem morza, rzuciły w pokoju bagaże i szybko poszłyśmy rozeznać się w terenie. Na tyłach hotelu był taras wychodzący wprost na – kamienisty niestety – brzeg.

Zeszłam więc po schodkach rzucić okiem na wodę i sprawdzić, czy gdzieś na horyzoncie nie widać bardziej przyjaznych, piaszczystych plaż.

I wtedy zobaczyłam TO. Tysiące, ba – dziesiątki tysięcy kolorowych latawców na horyzoncie! Magia! Bajka! Nierzeczywisty obraz setek wielobarwnych punktów. Szczęśliwie, Justyna która szła tuż za mną szybko wyjęła aparat i uchwyciła ten moment. Moment, który zmienił nasze życie

Nie jestem nawet pewna, czy wiedziałam wówczas, jak nazywa się ten sport. Ale wiedziałam jedno – MUSZĘ tego spróbować. Muszę być jednym z tych latawców unoszących się na niebie. Muszę smigać w tę i z powrotem po falach, jak kitesurferzy, których z oddali ledwo widziałam.

Jeszcze tego samego dnia poszłyśmy szukać szkółki kitesurfingu, a następnego dnia miałyśmy pierwszą lekcję. Tydzień później zaś, zamiast bukować bilety loty do Lizbony na Wielkanoc (taki wcześniej była plan), organizowałyśmy sobie już wyjazd do Egiptu. Na kite’a oczywiście.

O tym wszystkim, co działo się dalej, i o niesamowitym sporcie, jakim jest kitesurfing, będzie właśnie ten blog.